Potrzebne jej było nie moje ramię, a jakiekolwiek ramię. Potrzebowała ...

 Tak długo opakowywałem się w milczenie,
że trudno mi się rozpakować w słowach.

 Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to, co już masz w sobie.

 Ma się jedno życie i moralnym obowiązkiem jest przeżyć je w zgodzie z własnym wnętrzem.

 Nie złościmy się na ludzi, którzy są nam obojętni.

 Wszyscy palicie dla przyjemności. Ja palę po to, aby umrzeć.

 Czas jest rzeczą, którą nie mamy.

 Smutek to dowód człowieczeństwa.

 Nie da się zbyt długo żyć w realnym świecie.

 Smuciła się, że będzie tęsknić za nim każdego dnia aż do śmierci. I płakała nad sobą i zmianami, które w niej zaszły, bo czasami nawet zmiana na lepsze jest jak mała śmierć.

 Bo przeklinał naprawdę pięknie, jak wkurwiony Szekspir.