Dzieje człowieka to dzieje cierpienia!

 Słuchaj, kiedyś przechodziłem przez wioskę. Jakiś dziewięćdziesięcioletni dziadunio sadził drzewo migdałowe. „Hej, dziadku! – wołam. – Sadzisz drzewo migdałowe?” A on, zgarbiony, odwrócił się i powiedział: „Tak, mój synu, ja postępuję tak, jakbym nigdy nie miał umrzeć!” „A ja – odparłem – postępuję tak, jakbym miał umrzeć w każdej chwili”. Kto z nas dwóch miał rację, szefie? – Spojrzał na mnie triumfalnie. – Tu cię mam! – powiedział.

 Przestałaś być sobą, ale nie mogłaś nic na to poradzić? Mogłaś, tylko brakowało ci konsekwencji i silnej woli.

 Nie ma nic groźniejszego niż „być może".

 Jeżeli ktoś cię denerwuje, obsadź go w innej roli.

 Zrób dzisiaj to, co masz zrobić jutro, a dostaniesz futro...

 Rzeczy ciekawe nie przychodzą łatwo.

 Była osobą, która tańczyła bez muzyki. On zaś należał do tych, którzy tańczą tylko pod przymusem.

 Oblicze jest niczym płótno, na którym zdarzenia odciskają swój ślad.

 Bez Ciebie jestem szalony, a z Tobą wpadam w szaleństwo...

 W głowie miał złego psa. Na trzeźwo potrafił trzymać go na smyczy. Kiedy pił ta smycz znikała.