Wspomnienia wywołują ból, najdotkliwszy zaś sprawiają najlepsze z nich.

 Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się powrotem.

 Ja chcę być metafizycznie szczęśliwa i koniec.

 Poszedłem do lasu, wybrałem bowiem życie z umiarem. Chcę żyć pełnią życia, chcę wyssać wszystkie soki życia. By zgromić wszystko to, co życiem nie jest. By nie odkryć tuż przed śmiercią, że nie umiałem żyć.

 Zgrozę znieść można - wystarczy zwyczajnie przycupnąć, ale zginiesz, jeśli się w nią zagłębisz.

 Bo marzyć znaczy żyć!

 Nic w życiu nie jest na tyle wielkie i ważne, by cię uwięzić.

 Czytanie to bardzo osobiste przeżycie.

 Bóg jest we wszystkim, co nas otacza, trzeba go przeczuwać, przeżywać.

 Nie masz pojęcia, jak ja
czasem cierpię, zupełnie
bez wyraźnego powodu.

 Bo kto milczy, ma we wszystkim rację.