Tutaj (...), aby utrzymać się w tym samym miejscu, trzeba ...

 Czas to grząskie błocko.
Przecieka przez palce.
I wsysa jak bagno.

 Jeśli się kogoś kocha, to się go kocha, a gdy nie ma już nic, co można by mu zaoferować, wciąż daje się miłość.

 To jest śmierć - przejście od "jest" do "był".

 Pesymizm to przywilej człowieka, który myśli.

 Skoro mężczyzna, który w dzień po naszym rozstaniu nie miałby najmniejszego problemu ze znalezieniem kochanki, nadal chce ze mną być, to znaczy, że jestem coś warta - jestem dużo warta.

 
Bez cierpienia jakaż by z życia była przyjemność; wszystko obróciłoby się w jedno nie kończące się nabożeństwo: święte, ale dość nudne.

 A w serce moje wstąpił wiatr i tam on zamieszkał, i szumi.

 Jedną z najstarszych ludzkich potrzeb jest mieć kogoś, kto zastanawia się, gdzie jesteśmy, kiedy nie wracamy wieczorem do domu.

 Człowiek szybko przyzwyczaja się do dobrego.

 Piekło jest puste. Wszystkie diabły są tu.