Myślałam, że popływamy. Dalej, rozbieraj się.

 Myślisz sobie: Nigdy. Myślisz: Nie ja. Lecz jesteśmy zdolni do tego, czego się najmniej spodziewamy.

 Nie ma większej radości, niż świadomość, że się czegoś dokonało.

 Serce nie kieruje się logiką.

 Życie jest nam dane. Mamy żyć dla samego życia.

 Pozostaje z pustym kieliszkiem i czymś trudniejszym do napełnienia w środku. Czuje się już tylko nawozem pod roślinę, jaka często przekwita na grobie zwiędłej miłości. To rzadka roślina, a nazywa się szczęście.

 Skoro nie możemy żyć jak ludzie, postarajmy się przynajmniej nie żyć jak zwierzęta.

 Ten pocałunek był jak szept, jak najdalszy od krzyku.

 Życie to jedna, wielka seria rozstań,
ale najbardziej rani brak chwili pożegnania.

 Jeśli czekać, aż wszyscy zmądrzeją, za długo to potrwa.

 Czyż to nie ironiczne, że moje rany tak strasznie wyglądają, a jednak są znacznie mniej bolesne i groźne niż te niewidzialne, które ty w sobie nosisz.