Najbardziej obawiam się śmierci mojej wyobraźni.

 Przecież ukrywa się tylko to, o czym człowiek wie, że jest złe!

 Nie chcę już więcej kochać,
cierpieć, czekać ani wierzyć w
rzeczy, których nie potwierdza życie.

 Muszę znosić codzienny wschód słońca. To potworne. To nieludzkie.

 To dziwne uczucie, nie wiedzieć,
kim się dokładnie jest.

 Rozkazywano mi jak psu i jak pies posłuchałem

 Zazdrość sprawia, że wygadujemy najróżniejsze głupstwa.

 Będzie dobrze, chłopcy. Teraz będzie najtrudniej, a potem będzie już dobrze.

 Sprawiana przez ciebie przyjemność równa się tej, którą otrzymujesz w zamian.

 To bardziej przerażające, niż gdyby ktoś obcy skradał się po korytarzach. Od obcego można uciec. Nie można uciec od samego siebie.

 Nic piękniejszego nad niebo,

które przecież ogarnia

wszystko, co piękne.