Często popularność człowieka za życia objawia się po jego śmierci.

 Niech was nie zwiodą ich ludzkie oblicza - żyjemy wśród trupów.

 Tylko jedno jest bardziej puste od życia bez miłości, a mianowicie życie bez bólu.

 Łatwiej urodzić, kiedy jest przypływ, a umrzeć, kiedy jest odpływ bo życie przychodzi, kiedy woda przybiera, a odchodzi, kiedy odpada.

 A jutro od nowa się uchleję codziennością i obudzę się z kacem życia.

 Ciasno w głowie, przestronno w gębie.

 Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się powrotem.

 Na pewno jest tak, że to, co przeżywa się z kimś, wspólnie z kimś - przeżywa się podwójnie.

 Słowa obcych ludzi ranią wystarczająco mocno, ale słowa tych, którym ufamy, są najgorsze.

 Ten kto nie potrafi kochać, zawsze zostanie pusty.

 - Dobrze. Nie ufasz mu, prawda?
- Nikomu nie ufam. Ani jemu. Ani tobie. Nikomu.
- To może uda ci się pozostać przy życiu.