Zadziwiające, jakich rozkazów ludzie słuchają, jeśli tylko użyje się stanowczego, ...

 Schowawszy się w toalecie przed czarnymi, oglądałem się w lustrze i rozmyślałem nad tym jak szalenie trudno jest być sobą. Widziałem w lustrze swoją śniadą , surową twarz, szerokie kości policzkowe-tak wydatne jakby mięso pod nimi wyrąbano siekierą-czarne oczy, surowe i grożne niczym oczy taty lub oczy groznych, bezlitosnych Indian pokazywanych w telewizji , i myślałem sobie ,to nie ja , to nie moja twarz. Nie byłem sobą kiedy starałem się z nią utożsamić. Nie, nie byłem-dopasowywałem tylko zachowanie do swojego wyglądu ,robiłem to czego po mnie oczekiwali. Ale chyba nigdy nie byłem sobą.

 Ze wszystkim jednak trzeba się pogodzić.

 To ja was zabiłam, myślę, mijając stertę trupów. I was. Was też.

 Nie próbuj kierować się rozumem, gdzie rozum nie ma nic do powiedzenia.

 Życie nie było po to, by rozpaczać nad tym, co się straciło. Było po to, by się cieszyć tym, co się miał,o niezależnie od tego, jak długo miało się to mieć. O ile zawsze straszne było stracić kogoś drogiego, daleko bardziej straszne, było nigdy go nie mieć.

 Opłacz to, wykrzycz to, a później weź się w garść, stań na nogi i zacznij żyć. Możesz żyć tak szczęśliwie, że głowa mała.

 Bycie w czymś beznadziejnym,
jest pierwszym krokiem do tego,
by być w czymś świetnym.

 Nie sposób jednak zaczynać od nowa. Tylko niemowlę może zacząc całkiem od początku.

 Przyjaźń polega czasem na powstrzymaniu druha w szaleństwie...

 Można zabijać z sercu. Po prostu przestać kogoś kochać. I wtedy ten ktoś umiera.