Co, kto miłuje, to i we śnie czuje.

 Uciekam, więc jestem. A raczej: uciekam, więc przy odrobinie szczęścia nadal będę.

 Tyle mam ci do powiedzenia. Gdybym się nie wstydził i gdyby był na to czas.

 Przyszłość jest rodzaju żeńskiego i (dlatego) nieobliczalna.

 Bo prawda jest taka, że najlepiej się do nikogo i do niczego zbytnio nie przywiązywać.

 Niestety, prawda niemal zawsze jest niedowcipna.

 W pewnych sytuacjach konieczność bierze górę nad subtelnością uczuć.

 Bywa, że plan bogaty, a skutek ubogi, od zamiaru do rzeczy jest ładny szmat drogi.

 Żyć, żeby moc sobie coś kupić - to były przestarzałe ideały naszych rodziców.

 Kocham cię, Słoneczko - mówię szybko, żeby się nie rozmyślić. -I mam w dupie, czy tego chcesz czy nie.

 Prędzej czy później przekracza się granicę między przyjaźnią a miłością. A wtedy koniec. Nieszczęśliwie zakochanemu pozostaje tylko cierpienie i chłód ze strony partnera.