Wielki jak światy. Stary jak Czas. Cierpliwy jak cegła.

 Muzyka, będąc ze swej natury nieśmiertelna, potrafi czasem przedłużyć życie tych, którzy są z nią blisko związani.

 To szansa jedna na milion, ale może się udać.

 Dowiedz się kim jesteś i pozostań sobą.

 "Jak żyjesz, Kochana?
Jak żyjesz
wśród coraz zimniejszych ścian
ulatnia się z nich wilgotna
woń naszych ciał
Czy Ci nie chłodno?
Jak zasypiasz
nie na mojej
piersi
nieopleciona gałęziami
moich rąk, moich nóg
kto poprawi
opadającą rękę – nim zemdleje
Jak wracasz z niespokojnych snów
bez pocałunków, które jeszcze się śnią
a już budzą
każde włókienko Twego ciała
każdą żyłkę
Jak wędrujesz labiryntem głuchych ulic
nie trzymając się mojej ręki
Jak wchodzisz po zmęczonych schodach
Jak żyjesz kochana
beze mnie?
Dlaczego żyjesz?"

 Trzeba jednak pić do dna, by dojść do dna swej duszy

 Biednym jest nie ten, kto ma mało, ale ten, kto tęskni za tym, by mieć więcej.

 Czyż życie - życie uczuciowe zwłaszcza - nie bywa otchłanią sprzeczności.

 Moje życie jest w moich rękach. Dziś, swoimi wyborami zapisuję swoją przyszłość.

 Słodko, słodko otrząsnąć pył z obuwia i odchodzić nie pozostawiając nic za sobą, nie, nie odchodzić, ale iść... [...] Odchodzić idąc, iść odchodząc i nie czuć nawet wspomnienia.

 Nie da się nawet opowiedzieć, dlaczego pewnych rzeczy nie da się opowiedzieć.