ziemi oddać siebie tak bardzo że już niczym nie zostać ...

 Zaopiekuj się mną.
Zaopiekuj się mną, bo jestem jeszcze mała. Obiecałeś

 Akceptujemy tylko taką miłość, na jaką w naszym mniemaniu zasługujemy.

 Przyjaźń wygląda przy uczuciu do kobiety jak świeca łojowa przy świetle elektrycznym.

 Człowiek nigdy nie kończy czytać, choćby książki się skończyły, tak samo jak nigdy nie przestaje się żyć, choćby doszło do śmierci.

 Gdy ma się to, czego się pragnie, nic więcej tak naprawdę się nie liczy.

 ...w czytanie wkładamy umysł i duszę, te zaś należą do dóbr coraz rzadszych.

 Bunt napotyka nieustanne zło, z którego musimy czerpać siły nowego zrywu. Człowiek może opanować w sobie wszystko, co może być opanowane, naprawić w świecie wszystko, co może być naprawione. Po czym dzieci będą nadal umierały niesprawiedliwie, nawet w doskonałym społeczeństwie. Przy największym wysiłku człowiek może zmierzać jedynie do arytmetycznego zmniejszenia cierpień świata. Ale niesprawiedliwość i cierpienie będą wciąż istniały, choćby najbardziej ograniczone, i nie przestaną być zgorszeniem. Dlaczego? Dymitra Karamazowa będzie rozlegało się nadal; sztuka i bunt umrą z ostatnim człowiekiem.

 To nie publiczność podąża za nami, tylko my podążamy nieświadomie za publicznością.

 Przeżyłam, bo kiedyś ktoś mi pomógł. - Peeta kieruje spojrzenie na butelkę w moich dłoniach, a ja już wiem, że on również pamięta ten dzień".

 I niestraszny mi strach, nie pozwolę mu już sobą rządzić. To strach powinien się mnie bać.