- Jakież to piękne - powiedział zamyślony Fauke. - Tak ...

 (...) na radość życia składają się takie właśnie drobiazgi, a nie rzeczy wielkie.

 Fajne jest życie we dwoje. Szczególnie po pięćdziesiątce kiedy ma się za sobą różne przejścia.

 Samotność…
Odnoszę wrażenie, że to milczenie z samym sobą.
Mówienie do nikogo, patrzenie na nic, brak wszystkiego i niczego. Po prostu jest się w pustce i z tej pustki nie wyprowadzą mnie żadne drzwi, nawet otwarte…

 (...) grzecznym dziewczynkom los się nie odpłaca.

 Wydaje nam się że rozumiemy słowa piosenki, ale tym, co naprawdę każe nam w nią wierzyć lub nie, jest muzyka.

 A ja świata nienawidzę, bo zżera go arogancja,
Biorę od niego dokładnie tyle, ile mogę dać,

 Głupich nie sieją, sami wschodzą.

 Bo w gruncie rzeczy młodość jest zawsze bardziej samotna niż starość.

 Głowa warta kapelusza, a kapelusz wart niewiele.

 "Pamiętam jej uśmiech (...) nieskazitelny, jak ciało jej gładkie i ciarki na skórze po zimnej kąpieli, jak dreszcz podniecenia, gdy ukradkiem me wargi przywierały do jej szyi..."