Rozzłoszczonej kobiecie wszystko trzeba wybaczyć.

 Kiedy kobietę trzyma przy życiu czyjaś miłość, i nagle ta miłość zostaje jej odebrana, żeby nie umrzeć, musi zamienić to uczucie na inne, równie silne: nienawiść.

 Nie mam już cierpliwości do pewnych rzeczy, nie dlatego, że stałam się arogancka, ale po prostu dlatego, że osiągnęłam taki punkt w moim życiu, gdzie nie chcę tracić więcej czasu na to, co mnie boli lub mnie nie zadowala. Nie mam cierpliwości do cynizmu, nadmiernego krytycyzmu i wysoko stawianych poprzeczek każdej natury. Straciłam wolę do zadowalania tych, którzy mnie nie lubią, do kochania tych, którzy mnie nie kochają i uśmiechania się do tych, którzy nie chcą uśmiechnąć się do mnie.

 Zachowanie zołzy pozwala mężczyźnie zrozumieć bez słów, że ona nie postawi krzyżyka na swoim życiu po to, żeby go zadowolić.

 Kobieta ma tyle odwagi, ile jej miłości, tyle siły, ile jej serca. Jej kruchtość jest tylko zewnętrzna, wewnętrzna twardość i wytrzymałość może nieraz zaskoczyć mężczyznę.

 Kobieta, jest jak herbata. Nie poznasz jej prawdziwej siły, dopóki nie znajdzie się ona w gorącej wodzie. To właśnie w tym miejscu, pod presją, pokazuje swoją prawdziwą moc i determinację.

 Kobieta powinna wydawać się bardziej pokorną i bardziej kobiecą, kiedy staje się małżonką.

 Bo kobieta potrzebuje bliskości mężczyzny, a nie świadomości że jest zajęta.

 Kobieta nie jest stworzona po to, aby służyć mężczyźnie. Jej siła nie zależy od mężczyzny, ale od jej własnej esencji. Bycie kobietą nie oznacza bycie słabszą, oznacza bycie inną. Takim, jakim narodziła się natura.

 Kobieta ma w sobie moc, której mężczyźni nie mają. Potrafi smucić się, płakać, kochać, cieszyć, nienawidzić, zastanawiać się, myśleć, dbać, troszczyć, obdarzać miłością, ale przede wszystkim potrafi być silna. To wielka zdolność i moc, której nie można lekceważyć ani ignorować.

 Z kobietami po prostu tak jest. Wszystko, co przeżyły, pozostaje w nich na zawsze.