O Prawdziwej Miłości i Sposobie Jej Wyrażania

 Może gdybyś był motylem w mej dłoni chociaż jeden dzień, chociaż jedną noc...

 Bywa, że pierwszej miłości nigdy się nie zapomina, ale ona zawsze się kończy.

 Ja poczekam jeszcze na swoją miłość. Może przyjedzie następnym pociągiem? Albo jeszcze późniejszym? A może nie przyjedzie wcale? Nie szkodzi, mam już wprawę w oczekiwaniu na pociągi, które nie przywożą nikogo.

 Nie ma pierwszych i drugich miłości.

 Koniec przychodzi nieoczekiwanie. Wydaje ci się, że panujesz nad sytuacją. I że to ty decydujesz, kiedy jest już po wszystkim. A potem wszystko nagle się rozłazi i uświadamiasz sobie, że nad niczym nie panujesz.

 Ludzi trzeba szukać nie z latarnią,
ale z sercem, bo tylko na miłość otwierają serca.

 Czyń miłość, nie wojnę.

 Miłość nie polega na wpatrywaniu się w siebie, ale na wspólnym rozglądaniu się wokół.

 Tragedią życia jest nie to, że ludzie umierają,lecz to, że przestają kochać.

 Miłość ma też zwykłe dni. Banalne słowa: dziękuję, przepraszam, podziwiam. Miłość to też obiad zjedzony wspólnie, płacz dziecka, uśmiech, wędrówka plażą, kubek kawy zrobiony o świcie. Miłość to nie tylko oszlifowany diament. Ma swoje kanty i rysy, plamy i zadrapania. Miłość znosi ciężkie słowa i, przyczajona czeka cichutko na lepsze dni. Ciężko oddycha strudzona i rozkwita z każdym rokiem. Jest taka zwyczajna, że czasami aż przeraża. Boli, ale da się znieść cierpienie, kiedy się prawdziwie kocha.