Niestety, ta pełna nadziei znajomość nim zapuściła korzenie, uschła.

 Nadzieja jest dobrym śniadaniem, lecz kiepską wieczerzą.

 Nadzieja jest jak słońce, które jak podróżujesz w jego kierunku, rzuca cień wszystkich naszych problemów za siebie. Nadzieja suszy nasze łzy, ulepsza nasze talenty, podkreśla nasze osiągnięcia i uspokaja nasze smutki.

 Nadzieja jest puchem – piórem, co unosi się wysoko, gdy wszystko inne jest przygniecione pod ciężarem smutku.

 Nadzieja jest jak słońce, które jak wyjdziemy ze swego kryjówka, oświetla nasze oblicze. Bez nadziei, bez niej jest wielka ciemność. Zaświeć nadzieją, postrasz żądze i niebo na pewno zobaczysz

 Nadzieja to jeden z największych darów życia, który daje nam siłę i odwagę. Niezależnie od tego, jak ciężkie są nasze wyzwania, zawsze jest miejsce na nadzieję, że jutro będzie lepsze.

 Nadzieja jest jak droga w kraju, gdzie nie było jeszcze dróg; to fakt, że ktoś idzie drogą, jest dowodem na jej istnienie.

 Nadzieja jest jak droga w kraju. Kiedyś nie było drogi, ale gdy ludzie zaczęli nią chodzić, ścieżka powstaje.

 Nic nie jest tak proste, jak się wydaje.

 Nadzieja to nie próżny optymizm, to nie bezzasadne wierzenie, że wszystko dobrze się skończy. Nadzieja jest tam, gdzie jest prawda, światło, miłość i radość. Tam, gdzie jest możliwość życia.

 Nie ma takiej rzeczy jak rozwiązana koniec. Jest tylko miejsce, gdzie możemy zakotwiczyć długi czas naszej nadziei.