Jaki pierwszy, drugi, trzeci, taki cały sierpień leci.
Schodziłem w otchłań natury, w jej pieśni, strumienie, które chyba nie miały początku, nie mają końca, nigdy niewidziane, nigdy niesłyszane.
Gdy w Nowy Rok skwar i upał, baran wilka będzie chrupał.
Ciało jest tłumaczem duszy.
W lipcu się kłosek korzy, że niesie dar boży,a najpierwsza Małgorzata, sierp w zboże założy.
Kwiat jest uśmiechem rośliny.
Człowiek nie tkwił w przyrodzie jak gwiaździste niebo, lecz żył w niej jak słońce, które wydobywa swoją moc z niewyczerpalnego źródła, jakie stanowi natura
Natura jest niezwykła. Wyrządzana przez człowieka jej krzywda jest nieodwołalna. Powinniśmy chronić jej dzikość i zachować nienaruszony stan. Tylko ona jest w stanie przetrwać, jeżeli my zadecydujemy o jej przetrwaniu.
Choć już w kwietniu słonko grzeje, nieraz pole śnieg zawieje.
Czas jest tylko małą częścią wszechświata, a doczesność tylko małą częścią naszej osoby.
