Precz z naturą

 Jesień, gdy długo zachowuje liście, srogiej zimy znakiem czywiście.

 Czerwiec temu się zieleni, kto do pracy się nie leni.

 Tam dojdę, gdzie graniczą Stwórca i natura.

 Doceniaj tamten zielony kraj. Jest błogosławiony; będziesz tam obcy to nie spodziewaj sie po nim tego, czego ranni poza nim tuożesz zdobyć. Cenią cie tam. Ty może nie przyszedłeś odpocząć od miejsc swojego pochodzenia, gdziekolwiek to jest, ale blościć się niebiezski świat jak długo zostanie ci to dano.

 Natura nie zna czegoś takiego jak perfekcja - ona zna tylko przemianę. Wszystko co miło jest jej dziełem. Co odrzuca od siebie, to nasza sprawa.

 Próżnowaniem poniża się dary natury.

 Si ad naturam vives, numquam eris pauperjeśli będziesz żyć w zgodzie z naturą,nigdy nie będziesz ubogi.

 Gdy człowiek wspina się na jakiś szczyt, to nagle, będąc tuż pod nim, zaczyna wyraźniej widzieć inne szczyty, które go otaczają. Te znacznie wyższe. Z dołu ich w ogóle nie widać lub są bardzo niewyraźne. Tam u góry są wyraziste i tym, że są wyraźne, denerwują.
I samą tylko swoją obecnością odbierają całą radość wchodzenia na ten swój obecny.
I będąc już na wierzchołku swojego,
zamiast poczuć spełnienie, czuje się
tęsknotę za tymi wyższymi.

 Gdy w marcu grzmoty, to w maju śnieg.

 Zajmować się biologią oznacza podglądać Boga przy akcie stworzenia.