Kiedy mówi kto do rzeczy, ...

 Uniwersytet rozwija wszystkie zdolności,między innymi głupotę.

 Wszystko, co człowiek może wygrać w grze dżumy i życia, to wiedza i pamięć.

 Dla sztuki nie są niebezpieczni podpalacze, ale strażacy.

 Nie jest sprawą małej wagi uczynić jasnym to, co z racji swych właściwości pozostaje zasłonięte grubą mgłą niewiedzy.

 To żaden wstyd przyznać się że nie zna się odpowiedzi na wszystkie pytania. To żadna ujma pokazać że popełnia się błędy. Głupotą jest udawać że wie się wszystko.

 Każdy upadek to nowa lekcja, a każda nowa lekcja czyni nas lepszymi.

 Nie jest dobrze, gdy nauczycielami są ludzie uformowani przez epoki będące przedmiotem nauczania.

 Podczas gdy świat idzie naprzód, zwiększa się ilość analfabetów.

 Uczyć się to nic innego jak przypominać sobie.

 Nauczania powinny się odznaczać poprawnością, prostotą, otwartością, powagą i skromnością, dalej: taktem i wdziękiem. Do każdego trzeba przemawiać indywidualnie, w zależności od jego stanu i poziomu moralnego. A więc kaznodzieja powinien wprzód przemyśleć, co ma mówić, do kogo, kiedy i w jaki sposób.