Tajemnica człowieka

 To, co najcenniejsze w człowieku, to niezdolność do przejścia przez pewne granice. To, co mówi: dość. To jest człowieka godność.

 Niektórzy ludzie przechodzą przez nasze życie i znikają bez śladu, inni zostawiają blizny na sercu, a są tacy, którzy pozostawiają pustkę, bo gdzieś w środku zawsze będą nam brakować.

 Nie możemy zmienić świata, dopóki nie zmienimy samych siebie. A problem z tym jest taki, że nie znamy samych siebie, więc nie musimy zmieniać tego, co nieznanego.

 Poznajemy prawdziwe oblicze człowieka dopiero wówczas, kiedy nie jestemy mu już na nic potrzebni. Wtedy dopiero wyłania się prawdziwy charakter.

 Ludzie często zapominają, że są tylko ludźmi. Próbowanie zrozumienia i akceptacji ludzkiej natury prowadzi do prawdziwej mądrości i szczęścia. Nie możemy oceniać innych, ponieważ każdy prowadzi swoją własną bitwę. Każdy z nas jest inny, unikalny, więc powinniśmy szanować różnice między nami.

 Najważniejszą rzeczą w komunikacji jest słuchanie tego, czego nie powiedziano. W człowieku jest coś więcej niż to, co jest manifestowane w jego pojawieniu się i czynach. Jest on kimś więcej niż suma jego doświadczeń.

 Musimy być gotowi na to, żeby umieć porzucić życie, jakie zaplanowaliśmy, aby móc żyć to, które czeka na nas. Ten, którego... zostanie pokonany przez życie, jest zbyt silny. Właściwy poziom napiecia jest kluczem do życia. Nadmierna czujność jest chorobą przeciążenia.

 Nie zależy mi na tym, żeby być jak najbardziej podobny do inn. Wolałbym być absolutnie niezależnym intelektualnie i dostosowywać się do rzeczy, które uważam za prawdziwe, a nie do tego, co akceptuje większość ludzi.

 Siła charakteru człowieka nie polega na tym, by nie upadać, ale na tym, by po każdym upadku potrafić wstać i iść dalej.

 Człowiek jest wielkim nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, co dzieli się z innymi.