Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.
Nie szukaj człowieka, który będzie miał wszystko. Szukaj takiego, który cię doceni. Kto potrafi zrozumieć twoje milczenie, spojrzeć w twoje oczy i przeczytać w nich wszystko. Kto biegnie do ciebie, kiedy inni odejdą. Kto wybierze ciebie w tłumie i wpierwszej kolejności zapyta, jak się masz.
Nie jesteśmy tym, kim chcielibyśmy być. Jesteśmy tym, czego najbardziej się boimy. Jesteśmy też tym, co ukrywamy przed innymi, a co dla nas samych jest najgroźniejsze. Jesteśmy naszymi strachami...
Czasami twoja wrażliwość sprawia, że czujesz się zbyt wielkim nieudacznikiem. Ale to jest to, co czyni ciebie silnym. Ta wrażliwość czyni cię ludzkim, prawdziwym człowiekiem.
W zrozumieniu człowieka, trzeba się zawsze zwrócić do niego samym. Bo sekret każdej osoby jest w jej sercu, jest to sekret niedostępny dla innych. Ludzie są tego świadomi, ale nie traktują tego poważnie. A prawdziwa idea to nie tylko to, co jest otwarte, ale to, co jest ukryte.
Nie ważne, ilu masz przyjaciół, ważne kto przy tobie był, gdy cię nie było. Warto pamiętać, że prawdziwa przyjaźń nie zależy od tego, ile masz wspólnych zainteresowań, ale od ilości wzajemnego zrozumienia i szacunku.
Prawdziwa siła człowieka nie jest pokazywana w jego siłach fizycznych, ale w opanowaniu siebie, swojego charakteru, swojej wolności. Pamiętaj, tylko ty sam możesz być sobie panem.
Pamiętaj, że człowiek jest jak stal: nie jest dobrze znany, dopóki nie ma swojego docelowego kształtu. Człowiek musi zostać pokonany, aby być silniejszym. Kiedy człowiek jest zawiedziony, gdy traci nadzieję - oto kiedy osiąga swój prawdziwy potencjał.
Szczęście to nie jest sumka drobnych zdarzeń. Szczęście to stan umysłu. Jeden wybiera, czy chce być szczęśliwy. Nie jesteśmy niezadowoleni dlatego, że mamy problemy; jesteśmy nieszczęśliwi, ponieważ wybieramy nieszczęście. Szczęście to nie tylko prawo, ale obowiązek, ponieważ nasi najbliżsi są najszczęśliwsi kiedy jesteśmy szczęśliwi
Człowiek jest wcale nie człowiekiem, dopóki nie zdołał zakwestionować w sobie człowieka. Dać człowiekowi pełną jego miarę, to znaczy pojąć go jako problem, którego rozwiązanie oznacza zarazem przekreślenie tego, co od niego oczekujemy.
