Człowiek to interesujące stworzenie, które im mniej wie, tym pewniej jest, że wie wszystko, a kiedy sądzi, że nie wie nic, wtedy wie najwięcej.
Jednym z najtrudniejszych zadań człowieka jest nauczenie się, by zamiast na siebie patrzeć, patrzeć na innych. Trzeba zrozumieć, że jesteśmy wszyscy częścią tej samej całości.
Człowiek, który nie potrafi pokochać sąsiada, którego zna, nie zdoła pokochać Boga, którego nie zna. Miłość do drugiego człowieka jest drogą do prawdy. Bez miłości prawda jest nieosiągalna.
Najlepszym sposobem na przewidzenie przyszłości jest jej kreowanie. To, kim jesteśmy dzisiaj, wynika z naszych myśli wczoraj, a nasze obecne myśli budują nasze życie jutro: nasze życie jest dziełem naszej umysłu.
Charakter człowieka nie jest monolitem, który jest raz na zawsze ukształtowany i utwardzony. Wręcz przeciwnie, jest on jak rzeka; płynie, zmienia się, przeskakuje ze strumienia na strumień, rośnie i maleje.
Nasza osobowość to zbiór wszystkich naszych doświadczeń. Każda przeżyta chwila, każde wyzwanie, zwycięstwo czy porażka kształtują nas jako unikalne osoby. Pamiętaj, że każdy z nas jest wyjątkowy i niepowtarzalny.
Nie jesteśmy na tej ziemi, aby poddać się światu, ale przeciwnie, aby go dostosować do nas. Indywidualność jest święta. Boskość życia tkwi w naszych własnych sercach.
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.
Nie ważne co osoby mówią o tobie za twoimi plecami. Ważne jest co widzisz, gdy patrzysz w lustro. Mądrość nie polega na posiadaniu wiedzy, ale na umiejętności jej stosowania. Twoją realność tworzy twoja wizja, a nie to co widzisz okiem.
Nie pozwól, aby hałas opinii innych zagłuszył twój własny wewnętrzny głos. I najważniejsze, miej odwagę podążać za swoim własnym sercem i intuicją. One jakoś już wiedzą kim naprawdę chcesz stać się. Wszystko inne jest drugorzędne.
