Pracy nie da się ukochać. Można ją tylko dobrze robić. A żeby ją dobrze robić, trzeba ją zrozumieć.
Człowiek, który nie działa, nie tylko jednak przeszkadza innym; blizny na ciele pracy to jedno, ale blizny na duszy nierobienia, nieodżywienie duszy bezczynnością są straszne.
Praca to największa, najważniejsza i najtrwalsza część naszego życia, a szczęście zależy od zadowolenia, które nam daje. Praca jest najważniejszym narzędziem kształcenia charakteru.
Najważniejsza rzecz w pracy to nie tyle umiejętności i wiedza, ile cierpliwość i miłość do tego, co robimy. Bez nich żadna praca nie przyniesie oczekiwanych efektów.
Praca daje człowiekowi nie tylko chleb, ale też godność, poczucie wartości, możliwość realizacji. Bez pracy człowiek jest jak ptak bez skrzydeł.
Nie myśl, że sukces przychodzi znikąd. To ciężka praca, wytrwałość, nauka, poświęcenie, determinacja, respekt dla faktów i dla umiejętności, to miłość do tego, co robisz lub uczysz się zrobić.
Nie wartością skarb polega - tak dalece jak to wynika z moich badań - lecz pracą którą na jego zdobycie trzeba poświęcić.
Praca zespołowa to umiejętność tolerowania chrapania innych, kiedy śpisz. To jest coś, na co pierwszy raz natrafiamy w przedszkolu, a później w małżeństwie. To jest niesprawiedliwość pracy zespołowej, z którym musimy nauczyć się radzić sobie.
Wybierz pracę, którą kochasz, a nie będziesz musiał pracować ani jeden dzień w swoim życiu.
Pracuj z całego serca i z pasją, nie tylko dla pieniędzy. Odnajdź pracę, którą pokochasz, to da Ci zadowolenie i spełnienie.
