Praca daje człowiekowi poczucie godności i niezależności. Praca jest źródłem ducha, kształtuje charakter i buduje osobowość.
Praca to nie tylko obowiązek, ale także przywilej. To okazja do poznawania, doświadczania sukcesów i nauki. To szansa na odkrywanie swojego potencjału, możliwość rozwoju. Praca to moment, kiedy możemy sprawdzić kondycję naszego charakteru, naszą cierpliwość i zdolność do radzenia sobie z trudnościami.
Praca daje człowiekowi nie tylko środki do życia, ale też poczucie godności. Bez pracy człowiek czuje, że traci swoją wartość.
Praca nie jest czymś, co odwraca nas od życia. Praca jest integralną częścią życia, medium, przez które wyrażamy nasze talenty i realizujemy nasze ambicje. Praca powinna traktować nas jak partnerzy, nie jako maszyny.
Praca polega nie tyle na wykonywaniu zadań, ile na pokonywaniu pustki. Nie tyle na zdobywaniu wiedzy, ile na zdobywaniu pokory. Nie tyle na osiągnięciu celów, ile na osiągnięciu siebie.
Praca jest cenna tylko wtedy, kiedy stawia przed nami trudności, których pokonanie zmusza nas do mobilizacji wszystkich sił i zdolności.
Praca nie jest karą, jest darem. Dzięki niej zdobywamy nie tylko środki do życia, ale również rozwijamy umiejętności, realizujemy pasje, ucymy się dyscypliny, doświadczamy satysfakcji i spełnienia. Praca daje nam cel i pozwala wnosić wartość do świata.
Przez pracę człowiek uczy się sprawności i doskonałości, nabiera sił i jednocześnie umie posługiwać się swoim potencjałem, idzie naprzód i zyskuje wzrost moralny. Przeciwnie, lenistwo pociąga za sobą ugasicie, zobojętnienie, ocieplętwienie.
Nie jestem produktem moich okoliczności. Jestem produktem moich decyzji. Twoja praca to twoje własne lustro, które odzwierciedla to, czym jesteś, a nie to, co masz.
Praca, która napełnia większą część naszego życia, powinna być możliwie najmniej męcząca i najbardziej satysfakcjonująca. Nie powinno się jej wykonywać bez radości, lecz ze zrozumieniem, z pietyzmem i z miłością.
