Jakże często, (...) ludzi wyleczyłoby z zazdrości poznanie prozaicznej prawdy.

 Przyjazń polega nie na patrzeniu nawzajem sobie w oczy, ale na patrzeniu razem w tym samym kierunku. To nie jest rzecz wzajemnego zrozumienia, ale wspólnego niezrozumienia wszystkiego - nie jest pomyłką, ale prawdą, której nikt inny nie widzi, a którą tylko ty zauważasz.

 Wielu ludzi boi się powiedzieć prawdę, obawiając się konsekwencji czy reakcji innych osób. Ale prawda zawsze wychodzi na jaw, niezależnie od tego, jak długo próbujemy ją ukryć. A moment, kiedy to następuje, może być zaskakująco wyzwalający.

 Trzeba dużo odwagi, aby stawić czoła naszym wrogom, ale równie dużo, aby stawić czoła naszym przyjaciołom.

 Prawda jest rzeczą, której tyle się boimy. Boimy się, że nasza prawda nie jest wartościowa, lub ważna, lub akceptowalna. Ale to właśnie nasza prawda czyni nas pięknymi.

 Prawda jest jak słońce. Możesz ją ukryć na chwilę, ale nie zniknie. Prawda zawsze wraca i oświetla ciemności.

 Dłonie są krajobrazem serca.

 Tylko prawda jest ciekawa.

 Są prawdy, których nie powinno się mówić na głos, ani nawet szeptem.

 Prawda, jak dzikie zwierzę, jest zbyt silna, by pozostać w zamknięciu.

 Światło prawdy przez słabych oczu może oślepiać, ale nie wolno go gasić. Prawda jest bolesna, ale to przez smutek udoskonalamy się. Uczciwość nadaje życiu smak, czyniąc je bardziej urozmaiconym, a nawet trochę gorzkim. Ale bez tego, życie byłoby jedynie statyczną monotonią.