Prawda stanowi owoc, który nieuszkodzony dorasta jedynie na drzewie nauki. Inaczej, leży na ziemi zgniły, przez nikogo nie zauważony.
Pretensje do ludzi powinny umierać wraz z nimi.
Niezawodną miarą prawdy jest klarowność, zrozumiałość. Prawda jest tak prosta, iż bez trudu prawie ją możemy pominąć, nie dostrzegając jej. Kłamstwo zaś zawsze jest skomplikowane, niejasne, niewyraźne.
A praktyka, jak wiadomo, jest najlepszym kryterium prawdy.
Najtrudniejszą rzeczą w życiu jest poznawać siebie. Odkrywanie siebie. To podróż, na której odkrywamy prawdę. Prawdę o naszym istnieniu, naszym doświadczeniu, naszym celu. Prawda jest jak słońce. Możesz się ukryć na chwilę, ale nie zniknie.
Prawda zawsze wychodzi na wierzch, dlatego zaraz musi dawać nura.
Czasami trzeba zdecydować się między jednym kłamstwem a drugim. A wiecie co jest najgorsze? Że prawda zawsze jest gdzieś po środku.
Człowiek, który zna prawdę i nie mówi jej, jest tchórzem. Człowiek, który nie zna prawdy i mówi, że ją zna, jest kłamcą. Zasługuje na szacunek tylko ten, kto zna prawdę i mówi ją.
Kłamać to najgorsze. Kłamstwo jest śmiertelnym wrogiem prawdy - i tym samym jest śmiertelnym wrogiem życia, bo życie jest prawdą.
Dziś brak nam hamulców, a zapie*dalamy w stronę przepaści...
