Przyjaciół poznaje się w biedzie. Prawdziwy przyjaciel to ten, kto nie opuszcza nas, gdy tracimy zdrowie czy dobra.
Nie ma lepszego przyjaciela, ani większego skarbu od pewnego i zrozumienia brzemiennego serca, które wszelkie nasze troski, wszystkie nasze przyjemności i bóle przyjmuje, które swoje radości i smutki dzieli z nami, niezależnie od odległości i dni.
Często zapominamy, że prawdziwa przyjaźń wymaga równowagi. To znaczy, że obie strony muszą dawać i otrzymywać. To nie jest jednostronna transakcja. Musi istnieć szacunek, zaufanie i szczerość, aby przyjaźń była prawdziwa i trwała.
Jeśli jakaś dłoń ma miejsce w drugiej dłoni, to właśnie jest przyjaźń.
Rana zadana przez przyjaciela nie zagoi się nigdy.
Im bardziej kochamy przyjaciół, tym mniej im schlebiamy.
Szczęśliwy przyjaciół nie potrzebuje.
Przyjaźń jest jak zdrowie, nie doceniamy go aż do czasu, kiedy jest zagrożone, prawda? Trzeba dbać o przyjaźń, jak o najcenniejszy skarb.
Przyjaźń to jeden umysł w dwóch ciałach. Przyjaźń to magiczna wiązka energii, która jest niezbędna do przeżywania najpiękniejszych chwil w życiu. Przyjaźń to najpiękniejszy prezent, jaki możemy dać innym i otrzymać od nich.
Przyjaźń to dusza zamieszkująca dwa ciała; serce, które mieszka w dwóch duszach
