Jedna rudość przepędza tysiące trosk.

 Taki usłużny, że gotów kamieniami muchy oganiać.

 Mądry Polak po szkodzie, głupi zawsze za późno, lecz najgłupszy nigdy. Lepiej świetlisty krzew w mroku, niż ciemność wszechświata.

 Nigdy nie myli się ten, kto nic nie czyni.

 W Łebie byłoby jak w niebie,gdyby Łebianie duszę mieli.

 Ryba widzi tylko przynętę, ale już haczyka nie dostrzega.

 I żaba skrzeczy, kiedy ją nadepce.

 Kto nie wyćwiczył pamięci, nie wie, co się koło niego święci.

 Gdzie żal, tam i bieda.

 Droga do prawdy wybrukowana jest paradoksami.

 Kto w niebo pluje, na głowę mu spada.