Koniec języka za przewodnika.

 Jak ryby na wędkę, tak ludzi łowią na grzeczność.

 Kto wlezie między wrony, musi krakać jak i ony.

 Kto przesypia okazje, ten się niczego nie dochrapie.

 Kto wierzy w cuda, nic mu Pan Bóg nie da.

 Każdy na własnych barkach ma dźwigać brzemię losu, by nie wiem jak się starał, ma dźwigać na swych barach. Dyskusją się nie paraj, bowiem tu nie masz głosu każdy na własnych barachma dźwigać brzemię losu.

 Jak pies ogrodnika: sam nie zje i komu nie da.

 Słowami nie napełnisz worka.

 Cudzych dzieci nie nakarmisz.

 Wybiera się przyjaciół, rodziny się nie wybiera.

 Choć bez butów, aby przy swej wierze,