To, co dziś stare, kiedyś ...

 Po smutku radość następuje.

 Gdy umiera starzec, płonie cała biblioteka.

 Niech się, co chce dzieje, Krakowiak się śmieje.

 Z biegiem czasu poznaje się ciężar naczelnika i bawełny.

 Niskie drzewa dla większych wycinają.

 Kto spiera się z pijanym, jakby kłócił się z nieobecnym.

 Sobota? księdzowa robota.

 Ogień stłumiony popiołem wydaje się ugaszony. Śmierć, gdy się opóźnia, wydaje się możliwa do uniknięcia.

 Gdy na Gromnice roztaje, rzadkie będą urodzaje.

 Tyle wiem, że nic nie wiem.