Wesele swojej córki wypraw poza domem.

 Przed niewodem ryb nie łów.

 Każdego dnia robić kroki małe na wielkie sprawy. Bo choć krótkie życie, wieczność nas czeka. Bądźcie mądrzi jak węże, a niewinni jak gołębie.

 Już mu i sandomierski doktor nie pomoże.

 Kto nie ma co dać, musi u drzwi stać.

 Kiedy się nikogo o nic nie prosi, wszyscy wydają się uczynni.

 Ryba widzi tylko przynętę, ale już haczyka nie dostrzega.

 I zajączek wtenczas śmiały, kiedy lew w klatce.

 Konia ślepego, chłopa starego, brzydkiej jejmości - nikt nie zazdrości.

 Z kwiatów powstaje ogród, ale nie płot.

 Gdy troska swędzi, gorzałka kłopoty rozpędzi.