Moja mama kiedyś powiedziała, że w naszym życiu są tacy ludzie, których spotykamy za wcześnie lub za późno. Śmiałam się z tego, ale teraz widzę, że miała rację. Pozostaje tylko żałować, że czas ułożył się na waszą niekorzyść.
Będę walczyć tak długo, aż pewnego dnia powiem sobie skromnie - wszystko czego chciałam dzisiaj już należy do mnie.
Będzie dobrze. Teraz będzie najtrudniej, a potem będzie już dobrze.
Wybacz, ale musiałem odejść.
Musiałem odejść, by przekonać się,
że byłaś najmądrzejsza, najpiękniejsza,
najpotrzebniejsza. Przecież gdybym nie
odszedł, nigdy bym tego nie wiedział.
Nastała we mnie pustka, bezszelestnie rozdzierająca od środka. Serce kiedyś przepełnione uczuciami, dzisiaj puste.
Słychać tylko ciche uderzenia serca. widać tylko źrenice, rozszerzone od obojętności.
Historie się nie kończą, dopóki się z nimi nie skończy, dopóki nie zada się ostatecznego ciosu głową lub sercem.
Nigdy nie podejmuj stałych decyzji na tymczasowych uczuciach.
(...) nie jestem już młodzieńczo naiwna, by uważać, że mamy prawo oczekiwać wyłącznie superszczęścia i spełnienia. Wydaje mi się, że życie jest po prostu poligonem, wspaniałą szkołą. Jestem nawet na takim etapie, że chyba nie chciałabym doświadczać wyłącznie momentów przepełnionych szczęśliwością. Mogłabym wtedy przestać rozumieć, czym ona jest.
- Chętnie spróbowałbym tego z Tobą.
- Czym to jest? - zapytała.
- Przyszłością.
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.
Ludzie wyglądają na durniów, kiedy płaczą lub są pijani. Są też durniowie, którzy się śmieją, ale to jest dobre. Jesteś durniem, jeżeli boisz się. Jesteś mądrym, gdy żyjesz swoim przeznaczeniem.
