Musimy nauczyć się żyć na tym świecie razem z innymi. Żyć w świecie, w którym nikt, niezależnie od siły, nie jest zdolny zdobyć całkowitego zwycięstwa. I w którym nikt, niezależnie od słabości, nie jest całkowicie bezbronny.
Podróżowanie to jedyna rzecz, na którą wydajemy pieniądze, a stajemy się przez to bogatsi.
Wszyscy umieramy. Świat to tylko hospicjum ze świeżym powietrzem.
Świat, który widzimy na co dzień, jest tylko jednym z wielu możliwych, a my jesteśmy tylko jednym z wielu możliwych ja.
Dla śmiałka każda krawędź jest początkiem, o którym nie wie ten, kto stoi pośrodku, wśród tłumu z tłumem za plecami i tłumem przed oczami.
Świat jest księgą, a ci, którzy nie podróżują, czytają tylko jedną stronę.
Popioły umarłego świata niesione tu i tam przez posępny, ziemski wiatr.
Podstawowym warunkiem poprawy losu świata jest poprawa losu jednostek, bo świat nie jest abstrakcją, lecz sumą konkretnych ludzi.
Wszyscy umieramy. Świat to tylko hospicjum ze świeżym powietrzem.
Świat jest jak książka, a ten, kto nie podróżuje, czyta tylko jedną stronę.
