Refleksja o świecie

 Świat istnieje, bo go rozdyma strumień idących na śmierć ludzi, jak krew tętnicę.

 Właściwie to nigdy nie można być pewnym, co się stało, a co nie stało. Najprostsze, najmniej istotne zdarzenia mogą wywoływać u nas wstrząsające emocje, gdy widzimy, jak radykalnie odmieniły nasze życie. Z drugiej strony, najważniejsze zdarzenia mogą nie mieć na nas wcale wpływu, bo są zbyt wielkie, zbyt przerażające, aby mogły nas dotknąć. Tak właśnie bywa ze światem. Jego niezmierne zło nie jest w stanie nas zaszokować. Nie samo w sobie. Możemy to odnotować, ale nie możemy poczuć.

 Ludzie nie zdają sobie sprawy, jak piękny jest nasz świat. Nie dostrzegają go, ponieważ zbyt wiele czasu spędzają zaślepieni swoją codzienną rutyną. Świat jest jak wielki obraz - aby go docenić, trzeba się cofnąć i spojrzeć na niego z dystansu.

 Świat jest piękny i sam przez siebie wartościowy. To, co czynimy, odzwierciedla nasz stosunek do niego. Zachowajmy go dla przyszłych pokoleń.

 Świat, który widzimy z zewnątrz, jest odzwierciedleniem świata, który mamy wewnątrz nas. Nie jesteśmy odseparowani od świata, lecz jesteśmy częścią niego, i nasze działania mają wpływ na całość.

 Codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy.

 Świat robi się coraz bardziej skomplikowany.

 Świat jest zbyt mały, żeby zostawić go w spokoju.

 Nieważne, jak dużo podróżujesz po świecie, nie znajdziesz innej tak pięknej ścieżki jak ta, która prowadzi Cię z powrotem do domu.

 Kiedy patrzysz w przepaść, przepaść też patrzy na ciebie. Kiedy spojrzysz długo w otchłań, otchłań też spojrzy w ciebie.