Ubi lex, ibi poenagdzie prawo, ...

 To jest chyba tak, jakbyś wsiadał do diabelskiej kolejki. Najpierw ci wszystko wiruje, brak ci tchu. Zachłystujesz się pędem, zdobywaniem. A później zwalnia i wszystko normalnieje, ale te-te motyle w brzuchu pozostają. I to jest chyba miłość. I wtedy uświadamiasz sobie, że bez niej chyba
już nic nie ma sensu.

 Bez próżnowania nie ma prawdziwego szczęścia.

 Szczęście to nie jest stan, do którego można dojść. Szczęście to droga. I co ważne, to my decydujemy, jaką drogą chcemy podążać.

 Szczęście nie jest stacją na której zatrzymuje się pociąg, ale sposób podróżowania. Najważniejsze jest, żebyśmy potrafiły po prostu być szczęśliwe. Na co czekamy? Świat nie jest taki zły. Jest cudowny, jeśli umiemy go widzieć takim, jaki jest.

 Szczytem szczęścia jest kiedy to, co myślimy, to, co mówimy i to, co robimy są w harmonii. Życie jest zbyt krótkie, aby marnować czas na fałsz.

 Bądźmy niewolnikami prawa, abyśmy mogli być wolni.

 Nie za pięćdziesiąt, nie za lat sto, lecz dziś Warszawa broniąca honoru Polski jest u szczytu swej wielkości i sławy.

 Nie po to zostałem premierem, aby przewodniczyć przy likwidacji Imperium Brytyjskiego.

 W życiu nie chodzi o szczęście, lecz o dobre życie.

 Czyż myśli każdej - każdej myśli prawie Uczyć cię trzeba ciągłymi ofiary:Patriotyzmu - na bruku w Warszawie,A Chrześcijaństwa - u krwawych wrót Fary?...