Opinia publiczna bywa ostatnią ucieczką ...

 Kto ratuje jedno życie, ten jakby ratował cały świat.

 Nasz naród jak lawa,Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa;Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi,Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi.

 Niewielu jest ludzi, z którymi chcemy przebywać i z którymi jest nam dobrze przez większość czasu. Jeśli uda ci się kogoś takiego znaleźć pamiętaj: Walcz o niego.

 Żyjemy, słuchamy muzyki i niekiedy, bo nie zawsze, potrafimy dostatecznie się skupić, wystarczająco otworzyć, doświadczamy jej głęboko i boleśnie, doświadczamy jej piękna, w którym łączy się radość
i rozpacz, i także przeczucie, pojawiające się bardzo rzadko, ale mimo to realne, przeczucie czegoś,
co nas całkowicie przerasta, co należy do wyższego porządku, co nazwalibyśmy słowem boskie,
gdybyśmy się nie wstydzili takich słów.

 Naród żyje, dopóki język jego żyje.

 Ten, kto ma sojuszników,nie jest całkiem niezależny.

 Z książek nigdy nie nauczysz się radości życia.

 W zgniliźnie cywilizacji dotkniętej śmiercią wschodzi przyszłe ziarno nowej rzeczywistości.

 Wystarczy promyk nadziei, aby otworzyło się niebo.

 Szli krzycząc: "Polska! Polska" [...]Wtem Bóg z Mojżeszowego pokazał się krzaka,Spojrzał na te krzyczące i zapytał: "Jaka?"