Szczęście to nie coś, co można zdobyć, ale rezultat pewnego trybu życia. Nie ma absolutnego szczęścia, ale szczęścia względne, różnie zrozumianego przez różnych ludzi.
Erich Fromm, filozof i psycholog mówi o szczęściu jako rezultacie pewnego trybu życia, zauważając, że szczęście może być zrozumiane na wiele różnych sposobów.
Kultura to wspomnienia i obietnice, nieodwracalna przeszłość i wymarzona przyszłość.
Rewolucja i sztuka XX wieku są zależne od tego samego nihilizmu.
Kapitalizm bez bankructwa jest jak chrześcijaństwo bez piekła.
W towarzystwie tych, których kochasz,
nawet milczenie daje radość.
"Lecz zaklinam niech żywi nie tracą nadziei
.........................
A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei, jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec....
Szczęście jest jak motyl. Im bardziej go gonić, tym bardziej unika nas. Ale jeśli skoncentrujemy się na innych rzeczach, przyjdzie i usiądzie ci na ramieniu.
Muszę ich słuchać; jestem ich przywódcą.
W życiu piękne są tylko chwile…
"Życie mnie nauczyło bardzo prostej reguły,
dbaj o swój tyłek bo wszystko inne to bzdury!"
Podczas prezentacji zaczęła nagle śpiewać. Uznali ją za niespełna rozumu, a przecież każdy potrzebuje muzyki w swoim życiu.
