Powiedz mi, co jesz, a ...
Powiedz mi, co jesz, a ja ci powiem, kim jesteś.
Udostępnij:
Inspiracje:
Tota vita discendum est moriprzez całe życie trzeba się uczyć umierać.
A ja stoję i zastanawiam się dlaczego, gdzie, co.
Nadzieja jest dobrym śniadaniem, lecz kiepską wieczerzą.
Lekcja pierwsza: to uczucie jest kompletnie irracjonalne i nie istnieje gwarancja odwzajemnienia.
Rosjanie gardzą wszystkimi, którzy się przed nimi płaszczą.
Sztuką jest pasować do reszty, stojąc z boku.
Trzeba pamiętać, że życie to nie tylko fazy, lecz także warstwy.
Dzieci często poznają smak samotności właśnie w szpitalu. Potem, kiedy dorastają, zapominają o swoich przyjaciołach i wrogach, urodzinach i wakacjach, ale szpitalne doznania zapamiętują na zawsze.
To był ciężki rok. Parę osób mnie zawiodło i rozczarowało, ale za to parę pokazało co i kto tak naprawdę się liczy...
Utemperowane ego – być może tym właśnie jest zdrowie psychiczne.