Miejsce, które nazywamy naszym domem, trudno wyceniać.

 Rozłączenie bliźniąt nie jest zwykła rozłąka. To jest tak, jakby się przeżyło trzęsienie ziemi. Kiedy dochodzisz do siebie, nie poznajesz świata. Horyzont się przesunął. Słońce zmieniło kolor. Nic nie pozostało z terenu, który się znało. Żyjesz. Ale to już nie jest to samo życie. Nic dziwnego, że ci, co ocaleli z takiej katastrofy, tak często żałują, i nie zginęli wraz z innymi.

 Im ciemniejsza noc wokół nas, tym jaśniej, prawdziwiej i piękniej płonie Słowo Boże.

 Szlachetne zdrowie,Nikt się nie dowie, Jako smakujesz,Aż się zepsujesz.

 Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują
deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei,
wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko
w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje.
Można wtedy powiedzieć:
„W tym ciele żył kiedyś człowiek”.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Będzie wówczas wiedział, że przegrał... że na próżno popełnił morderstwo doskonałe.

 Życie to nie koń, batem go nie popędzisz.

 Kto czuje się wzgardzony, chętnie sam przybiera pogardliwy wyraz twarzy.

 Życie daje nam tylko określoną liczbę okazji.

 Z wibrionów powstaliśmy - w wibriony się obrócimy.