Jak wielkie przestrzenie dzielą nas samych w sobie.

 Znika jak cień, którego nigdy nie było.

 We mnie też cały czas coś pęka, raz za razem.

 Anioł, który spadł z nieba i musiał nosić wielkie buciory, aby nie ulecieć i zostać wśród nas..

 Słuchamy praw i cenimy je - jeśli są poparte bagnetami.

 Ubrana skromnie, ale z tą skromnością, która kosztuje grube pieniądze.

 Życie? Ciężki kwadrans złożony z uroczych chwil.

 Nie wiem, czy jest gdzieś limit cierpień przypadający na jednego człowieka. Podobno dostajemy ich tyle ile jesteśmy w stanie udźwignąć.

 Łacno z grzechu powstanie, kto nie ma nałogu,A kto ma, nie wylezie z niego po ożogu.

 Jeśli się nie chce zrobić tego jednego kroku można całe życie przestać na jednej nodze.

 Wydaje mi się, że życie polega na tym, żeby zawsze znaleźć czas nawet, gdy go kompletnie nie ma, żeby tak najzwyczajniej usiąść z kubkiem herbaty albo kawy i poczytać dobrą książkę, i powiedzieć: to była dobra książka! Popatrzeć na kogoś z zachwytem i nie bać się powiedzieć pewnych rzeczy. Żyje się tylko raz.