Bogactwo i przywileje wyzwalają w człowieku niemiłe cechy.

 Nikt z nas nie zmienia się z czasem, lecz jedynie dociera bliższej istoty swojej natury.

 Tak drzemie we mnie wiele książek, lepszych i gorszych, najrozmaitszych. Zdania, słowa, akapity i wersy, niczym niespokojni sublokatorzy, nagle budzą się do życia, wałęsają się samotnie albo rozpoczynają w mojej głowie hałaśliwy dialog, którego nie potrafię uciszyć.

 Bunt nie przemija, bunt się ustatecznia.

 Wszystko co prawdziwe, wiąże się z
emocjami, a emocji nie wolno lekceważyć.

 Łatwo być czarnym charakterem, ale bohaterem trudniej.

 Cierpliwość jest garażem nadziei.

 Nie mierzę powodzenia ilością zdobyczy, sukcesem jest po prostu przetrwać. Wszystko jest tymczasowo, nawet ból. Nie ma szczęścia bez cierpienia, to jest równowaga życia.

 Jak można wierzyć słowom kogoś, kto sam sobie nie dowierza?

 Tym samym mózgiem myśleć i wierzyć?

 Każdy rodzi się ateistą.