Najokropniejsi są jednak ludzie.

 Najbardziej w życiu boję się tego, że moje serce będzie kiedyś biło nad urodzinowym tortem tragicznie pełnym świeczek i wtedy pomyślę, że mój czas minął, a ja nic nie przeżyłam. Przecież tylko dla przeżyć warto żyć. I dla tego, aby móc je komuś potem opowiedzieć.

 Nie płacz, bo to już się skończyło. Uśmiechaj się, bo to się wydarzyło. Życie to nie dni, które przeminęły, ale te, które pamiętamy.

 Kiedy narusza się porządek, traci się ciągłość.

 Chęć ukrycia się jest wynikiem paniki. Zapamiętaj to sobie.

 Nasze błędy wracają do nas po latach jak bumerang.

 Nie jestem fatamorganą, nie jestem złudzeniem, jestem rzeczywistością.

 Potrzeba żeglować, nie potrzeba żyć!

 Ludzie prędzej puszczają w niepamięć śmierć ojca niż stratę ojcowizny.

 Obserwowanie czyjejś głupoty to odwieczna, a przy tym bezpłatna rozrywka.

 Sekret jest wart tyle ile warci są ludzie, przed którymi powinniśmy go strzec.