Nie mówcie mi o śmierci! Śmierć to dar, brama i ...

 Przez swą wytrwałość ocalicie wasze życie.

 Śmieć przyjdzie w końcu po każdego i
ważny jest jedynie sposób, w jaki się żyje.

 Obecnie kładzie się większy naciskna wiedzę człowieka niż na jego charakter.Młodym ludziomdaje się raczej wykształcenieniż wychowanie.

 Nigdy się nie docenia stuffu, który przychodzi nam za łatwo.

 Tylko ty, śmierci, możesz uleczyć zło, na które nie ma lekarstwa.

 Zrozumiałam, że czasami żałujemy czegoś tak bardzo, że później mocno obwiniamy za to siebie. Dusimy wszystko w środku, psychicznie stajemy się mało odporni, w głowie gotuje się od niepotrzebnych myśli. Dużo byśmy dali, żeby móc cofnąć czas, nie iść tą drogą, nie podjąć takiej decyzji, nie podać ręki, nie odezwać się, nie wsiąść za kółko. Ale to wszystko na nic, robimy sobie w głowie kocioł, do którego wrzucamy każdą myśl, aż w końcu zaczyna się przelewać i dopiero wtedy wyrządzamy sobie prawdziwą krzywdę. Czasami chyba trzeba usiąść, zrozumieć swój błąd i umieć pociągnąć życie dalej. Nie jest łatwo, ale przecież nikt nie powiedział, że tak będzie.

  Czasami warto upaść, aby zobaczyć, kto pomoże nam wstać.

 Doświadczenie – to nazwa,
którą każdy nadaje swoim błędom.

 Kto nie wie, dokąd zmierza, nigdy nigdzie nie dojdzie.

 -Co Cię najbardziej boli, co jest najsmutniejsze? - Rozczarowania. Bo wcale nie to, że ktoś mi pokaże, że mnie nie lubi. Wcale nie to, że ktoś mnie wkurwi. Wcale nie to, że ktoś mnie wyzwie, obrazi, odrzuci. Najbardziej bolą rozczarowania.