Fakty są lepsze od marzeń.

 Nikt nie przechodzi przez życie bez bólu - tego jestem pewien. Ceną za radość jest smutek. Ceną za posiadanie jest utrata. Można narzekać, lamentować i odgrywać rolę ofiary - i wielu tak robi - ale tak po prostu już jest.

 Czas spieszy, goi, dzieli.

 Ale to przecież nie była zwykła wstążka. To była wstążka zawiązana z myślą o mnie.

 Życie to nieustanna strata ciepła.

 Zrozumiałam, że czasami żałujemy czegoś tak bardzo, że później mocno obwiniamy za to siebie. Dusimy wszystko w środku, psychicznie stajemy się mało odporni, w głowie gotuje się od niepotrzebnych myśli. Dużo byśmy dali, żeby móc cofnąć czas, nie iść tą drogą, nie podjąć takiej decyzji, nie podać ręki, nie odezwać się, nie wsiąść za kółko. Ale to wszystko na nic, robimy sobie w głowie kocioł, do którego wrzucamy każdą myśl, aż w końcu zaczyna się przelewać i dopiero wtedy wyrządzamy sobie prawdziwą krzywdę. Czasami chyba trzeba usiąść, zrozumieć swój błąd i umieć pociągnąć życie dalej. Nie jest łatwo, ale przecież nikt nie powiedział, że tak będzie.

 Bo serce moje miało radość z wszelkiego mego trudu,a to mi było zapłatą.

 Ludzie lubią przeglądać się w mętnych zwierciadłach.

 Lalalalala! Jeśli nie będę słyszała, co on mówi, to ta rzecz się nie stanie.

 Ludzie w pewnych dziedzinach to banda skończonych śmieci.

 A uśmiech żmii potrafi być bardzo miły. O tak, naprawdę bardzo miły.