A w głowie - jak w spalonej bibliotece...

 Bronić się przed namiętnością, czy ślepo jej ulec? Co jest mniej niszczycielskie?
Nie wiem.

 Bo boję się rzeczy, których chcę, Lille. Tym razem boją się siebie.

 Otium sine litteris mors estet hominis vivi sepulturażycie bez zajęć naukowych i literackichjest śmiercią i grobem żywego człowieka.

 Życie jest piękne, gdy nauczymy się widzieć piękno, ale piękno jest efektem prawdziwości i dobroci, które mają swoje źródło w prawdzie o człowieku.

 Tak drzemie we mnie wiele książek, lepszych i gorszych, najrozmaitszych. Zdania, słowa, akapity i wersy, niczym niespokojni sublokatorzy, nagle budzą się do życia, wałęsają się samotnie albo rozpoczynają w mojej głowie hałaśliwy dialog, którego nie potrafię uciszyć.

 Dużo ludzi nie wie, co z czasem robić. Czas nie ma z ludźmi tego kłopotu.

 U nas zawsze rozpoczyna się kolejna część Dziadów.

 Nie żyję w sprzeczności ze sobą, wiodę życie, w którym istnieją sprzeczności.

 (...) sprawiedliwość z pewnością nie jest przeciwnikiem dla przemocy.

 Nic prawdziwego nigdy nie umarło - tylko nazwy, formy i złudzenia.