Tak, mieszkanie numer pięćdziesiąt rozrabiało, i nic na to nie ...

 Jestem strasznym nadwrażliwcem. Bycie nadwrażliwcem to chodzenie po cienkiej linie: jest euforia, czyli nagła radość z drobiazgów albo depresja, czyli załamanie i upadek. Niektóre rzeczy widzę trzy razy mocniej niż inni. Tak jak zauważam różne piękne sprawy, tak widzę syf, którego ludzie nie zauważają. Wrażliwość, która daje mi masę możliwości, musi ze mnie wyjść. Jak zaczynam ją w sobie kumulować, to jest źle.

 Gdzie wchodzi szczęście, tam zawiść rozpoczyna oblężenie i walczy z nim; a gdzie odchodzi, zostawia boleść i żal.

 Tęsknię za Tobą wariatko!

 Strach powodują nie sprzeczności, lecz stopniowe pozbywanie ich mocy.

 Świetne wieści dla jednego to zawsze katastrofalne wieści dla drugiego.

 Jeśli raz zaakceptuje się szaleństwo, można się już od niego nie uwolnić.

 Błądzę w ciemnościach wspomnień i w rezultacie mylę się w rzeczach bardzo zasadniczych.

 Wszyscy jesteśmy wariaci, chcący uciec za jaką bądź cenę od rzeczywistości.

 Dzieci często poznają smak samotności właśnie w szpitalu. Potem, kiedy dorastają, zapominają o swoich przyjaciołach i wrogach, urodzinach i wakacjach, ale szpitalne doznania zapamiętują na zawsze.

 Myślałem wówczas, że moja pieśń dopiero się zaczyna, a ona dobiegała już końca.