Szkoda tych pięknych marzeń, które już się spełniły!

 Na nic są wspomnienia, gdy się wie, że nie ma już przyszłości.

 W ciemności drobnostką było kochać się z nią, ale nie ją kochać.

 Właściwie nie boję się
nieznanego. Tylko trochę
szkoda mi tracić to, co znam.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz iść naprzód.

 Marzenia umierają i przepadają w otchłani czasu, to jedna z gorzkich prawd życia. Jedna z wielu.

 Któż nie chciałby stać się przez szczęście głupszy, zamiast być mądrzejszy przez szkodę.

 Kiedy kogoś zabraknie, nie ma takich słów, które mogą go przywrócić.

 Nie tyle powinniśmy doceniać to, co zdobyliśmy, lecz to, czego doznaliśmy. Nie tyle to, cokolwiek posiadamy, lecz to, co mamy już za sobą, to, co przeżyliśmy. To ludzie są czymś jedynym i właściwym dla tego samego bycia, które jest też czasem; nie jest rzeczą, niematerialnym przedmiotem, lecz właśnie życiem i doświadczeniem.

 Żadna znajomość nie jest na tyle doskonała, aby nie można było się poznać jeszcze lepiej.

 Wiatr i życie to wielki młyn, w którym się trą na miazgę mózgi i sumienia.