Czas przemija, wypowiedziane słowo, pozostaje...

 „Gdybym tylko mógł wziąć roczny urlop od wszystkiego, kupić przyczepę, podróżować z tobą po całym świecie, dobrze jeść, pić i tak spać z tobą przez wszystkie noce, a rankiem wstawać powoli, dojrzeć przez okno jakiś las, spacerować wokół jeziora, położyć się w trawie, zmrużyć oczy w słońcu; tylko rok, a potem byłbym gotów wrócić i już nie prosiłbym o nic więcej dla siebie. Nie mam żadnych pretensji do życia, tylko żeby czasami zwolniło ten ucisk na szyi. Żeby tylko pozwoliło trochę żyć.”

 Przyszliśmy na świat aby współżyć,a więc przyszliśmy na świat,aby się sobie wzajemnie podobać.

 Krzyk jest najciekawszym ze słów.

 Czy to idący wybiera drogę, czy droga idącego?

 Lepiej się pamięta, co zdarzyło się wiele lat temu, niż wszystko, co działo się wczoraj.

 Marzę o cofnięciu czasu.Chciałabym wrócić na pewne rozstaje dróg w swoim życiu, jeszcze raz przeczytać uważnie napisy na drogowskazach i pójść w innym kierunku.

 Jesteśmy sami dla siebie największą niespodzianką.

 Ciekawość jest dla mnie jak narkotyk; jeśli
nie potrafię jej zaspokoić, czuję się martwa.

 Z prądem nie zawsze płynie czysta woda.

 Nic tak nie irytuje ludzi, którzy chcą ci obrzydzić życie, jak to, że zachowujesz się, jak gdybyś tego nie zauważał.