Nie znali zalet mizantropii, wśród których główna to niewinność.

 To podstawowa prawda o ludzkiej naturze,
że wszyscy kłamią. Jedyną zmienną jest to,
o czym. Mówienie ludziom, że umierają,
pozwala zobaczyć, co jest dla nich najważniejsze. Dowiadujecie się,
na czym im zależy. Za co gotowi
są umrzeć. Za co są gotowi kłamać.

 Własność. Własność. Wszystko dla własności.

 Być bohaterem przez minutę, godzinę, jest o wiełe łatwiej niż znosić trud codzienny w cichym heroizmie.

 Dobre uczucia zawsze zostają wynagradzane. Na tym przecież polega rytm świata.

 Przeciętny człowiek nie jest specjalnie ciekaw świata. Ot, żyje, musi jakoś się z tym faktem uporać, im będzie go to kosztowało mniej wysiłku- tym lepiej. A przecież poznawanie świata zakłada wysiłek, i to wielki, pochłaniający człowieka. Większość ludzi raczej rozwija w sobie zdolności przeciwne, zdolność, aby patrząc- nie widzieć,
aby słuchając- nie słyszeć.

 Kiedy się z kimś dzieli życie, patrzy się na jego twarz zamiast w lustro. Widzi się swój uśmiech w czyimś uśmiechu; widzi się wzbierający w swoim wnętrzu gniew, zanim jeszcze wybuchnie. Widzi się sarkazm; widzi się miłość. Kiedy się mieszka samemu, trzeba polegać na lustrze, pokrytym z tyłu srebrną farbą, a żadna tafla, choćby pokryta od tyłu srebrem, nigdy nie powie prawdy. Ojciec powiedział jej kiedyś: „Lustra są dobre
do jednego: przyłożone do ust zmarłego

człowieka pozwalają zyskać pewność,
że nie żyje naprawdę.

 Moralność nie jest niczym innym niż uznaniem istnienia jakiejś zasady.

 Życie znaczy ryzyko. Każde życie, które unika ryzyka, unika też życia. Każde życie musi być pełne porażek. Jeśli nie, to znaczy, że nie jesteś na dobrej drodze.

 Kłamstwa są jak stalowe pręty klatki- gdy otoczysz się nimi, jesteś zgubiony.

 Bez wielkiej cnoty cierpliwości nic nie dojrzewa, co ludzkie.