Rozsądni dorośli nie widują rzeczy, które nie istnieją, ani nie ...

 Pytanie: "jak późno już" należy do repertuaru naszego codziennego życia. Często stawiamy je sobie sami; czasem - na przykład z racji urodzin czy zakończenia roku - stawiają nam inni.

 W życiu jest tak, że czasami musisz się zderzyć ze ścianą. Musisz nabić sobie potwornego guza. I wtedy ktoś, prawdopodobnie, jebnie cię jeszcze prosto w brzuch. Wówczas sobie przypomnisz, jak fantastycznie jest mieć płuca. Jak cudowny jest każdy bezproblemowy oddech. Jak cudowny jest krzyk.
A później? Później musisz wstać, oprzytomnieć i rozwalić tę ścianę, albo ją obejść.
Wstań, więc. Ja próbuję.

 To nie są czasy, w których można żyć. W tych czasach można tylko umrzeć.

 W tej ciszy dałoby się słyszeć nawet upadającą szpilkę.

 Znika jak cień, którego nigdy nie było.

 Jeden wybór może cię zmienić.
Jeden wybór może cię zniszczyć.
Jeden wybór pokaże, kim jesteś...

 Żyjemy w czasach, w których tylko rzeczy zbędne są nam koniecznie potrzebne.

 Pamięć to ściema.

 Ponieważ tak mało o sobie wiedzieliśmy, dużo mówiliśmy, najczęściej nie o sobie.

 Wróg, którego nie widać, zawsze wydaje się najbardziej przerażający.