Ludzie wiele tracą, gdy przestają żyć dla przyszłości.

 Nie jestem fatamorganą, nie jestem złudzeniem, jestem rzeczywistością.

 Spójrzcie na nich, tam na dole-powiedział Thomas
Kto wie co robili kilka miesięcy temu.
Może mieszkali w jakimś wieżowcu,pracowali w biurze.
A teraz ganiają za ludźmi jak dzikie zwierzęta.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz jechać naprzód.

 Może byłam starsza od siebie samej?

 Wielkie okrucieństwo nie usprawiedliwia wszakże i nie unieważnia mniejszego.

 Mój ojciec w chwili śmierci był spokojny; to ja szalałam.

 Ten, kto żyje w lęku, jest złamany, jeszcze zanim zacznie żyć.

 Powiedziała mi: Tak bardzo się boję...
Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.

 Dowcip to taka kombinacja pojęć, w których za pozorną niedorzecznością kryje się trafne spostrzeżenie.
To produkt intelektualnej fantazji, a nie błazenada.

 Człowiek nie docenia tego co ma i pragnie coraz więcej, dopiero gdy straci to co miał zaczyna żałować, że tego nie potrafił docenić...